HAYATIN İPİNİ BIRAKACAĞIM

Aylar sonra duydum o narin sesini seninle konuşmayı nasıl özlemişim.
Benim için her şey bitmiş değil bitmeyen sabrım bitmeyen sevgim var en derinim.
Biraz halden anla be hayat biraz beni de rahat bırak bir kendime geleyim.
Bu şartlar altında harap azap olup gidiyor benim bir daha gelmeyecek olan gençliğim.

Aşk daha ne kadar yakacaksın benim bu garip başımı.
Zehir ettin zehir ettiniz anamın elinden yediğim aşımı.
Senin için akan gözyaşlarımla ıslattım ben avuçlarımı.
Bir ben bulamadım heralde acı çekmeden yaşanılan aşkı.

Sana yalan söylemişsem eğer yalanı söylettiren dağ gibi sensizlik var.
Beni bilirsin duygusal bir herifim ağlayınca sanki beni ister kara topraklar.
Kefene sarmasanız da olur bir tabut yeter anlamıyorum bu kalp hala ne diye atar.
Ozan artık dertlere direnemez sevdiğimmm gel de kollarına sımsıkı beni sar.

Sahiplen koru beni ruhun bedeninden çıkana kadar benim olacağını söyle.
Kalemi alıp yazmışsam içim acımıştır yapma bir tekme daha vurma bu kötüye.
Bu zamanda kötü alışkanlıklar kötü anlayışlar yerleşti psikolojime.
Kimseyi bile bile ağlatmadım ben ayrı olacaksak tut göm elimden toprak dibine.

Bütün çizdiğim resimler yalnızlığı belirtir bu durumdan kurtulmanın yollarını arıyorum.
Rotası olmayan kaptan olmaktan sıkıldım birazcık yaşama sevinci istiyorum.
İçimdeki karamsar insanı öldürmek onun yerine hayata iyi yönlerinden bakan olmak istiyorum.
Çöz toprakları gibi kimsesiz değil birisinin beni kıymetlenmesini önemsemesini istiyorum.

Allah kimsenin gönlüne böyle bire dert vermesin adam yolunu bulamıyor.
Kimse duymayınca çığlıklarını kimse görmeyince bu hallarını insan çıldırıyor.
Bakıyorum herkes acı çekiyorum diyor onlar acı değil kuyruk acısı çekiyor.
Daha çekilmemiş dertler bekler beni hayata olumlu bakmaya çalışsam derdimin şiddeti artıyor.

Bir insan göründüğünden ibaret değil asıl onunla biraz konuşmak lazım.
Allahın selamını verip sabaha kadar derdini sıkıntını anlatmak lazım.
Belki bir çare bulunur belki bir mehlemi olur şimdi kayıp benim yarınlarım.
Anla artık anla seni ne fadimen ne de hayat istiyor garip ozanım.

Resimlerini karşıma alıp hesap sormak istiyorum ama hesap sormak Allah’a mahsustur be gülüm.
Bu çivisi çıkmış dünyada bir sevenin bir isteyenin yoksa diyemezsin ben güçlüyüm.
Zamanla yıkılır o dünyan zamanla kaçar şevkin sayfa sayfa seni sevdiğimi yazarım be bitmeyen düşüm.
Şimdi bu ayrılıktan sonra bu aylar süren hasretten sonra diyemem bir bütünüm.

Sen gideli 156 gün geçmiş dağlar taşlar başıma yıkıla.
Bir sabah güneşin doğmadığını sanıp demiştim kendime şimdi kavuştun huzura.
Perdeyi sıyırınca gözüktü her şey aldım yine başımı ellerimin arasına.
İsyan ediyorum gücümün yettiği her şeye isyan ediyorum biraz halden anlasana.

Gelmeyen bu mutlulukta gecikti artık nerdeyse hayatın ipini bırakacağım.
Yaralarıma tuz basar kalbime taş basar iyi olmadığımı gizlemeye çalışırım.
Sen önemseme rahatım yerinde san biraz gözyaşı oldu ilacım.
Sensizlikte anlat anlat bitmiyo be gülüm ben artık bu yaşta ihtiyarım.

Koyuyorum başımı yastığa tavan sanki üzerime çöküyor ismin ise dilimde.
Bir akşamda duygulanmamak içten değil çekildim hayatın bir köşesine.
Üstat diyorlar bana hep dertliyim ayrılık dolu şiirlerimde.
Utandım ayrıldığımızı ancak aylar sonra zar zor söyleyebildim anneme.

03/01/2013
23:34 Perşembe
Ozan SONAR.

Şairimiz dizelerine hüzün dökmüş dert dökmüş evet şiirde karamsar bir tablo çizilmiş sitemde var tabiki dizelerde her şey olacağına varır, bu kadar karamsarlığa ne lüzüm var.Zira hayat yaşamaya değer, yüce Mevlanın aydınlık günleri çoktur. Şiirinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.