MEDİNE’YE GİDEN GELİN

Yorulma, seherde ağır ağır giden kervan
Korusun melekler de,sakın ki yolda kalman.

Ağır git ki ,kırılmasın, o kutsal emanet
Götür de onu asıl sahibine teslim et.

Ey bad-ı saba,sakın sert esme ki incinmesin
Hassasdır onun yüreği, bize ğücenmesin...

Varken sende bu iman. bu edeb, bu huşu.
Ne mutlu sana resule oluyorsun komşu

Rabbımın imtihanına yıllarca sabrettin
Dök ki gözyaşların, bu mükafatı hakettin.

Ey uçan bulutlar,kol kanat olunuz ona
Gözü yaşlı bir baba,buna nasıl dayana...

Sağdan soldan melekler gelip dualar etsin
"Medine’ye giden kervan bu",diye belirtsin.

Ey tatlı esen rüzgar,ol da ona haberci
Demesinler,"bu gelen kervan da acep neci?
.....................

İki damla gözyaşımı, bohçanın içine
Koy da götür, o, Medine’nin gül incisine.

De ki "ey resul,sana gelen bir emanettir"

Yalvar, yakar,lütfen bunu, O’na kabul ettir.

Günahkar bir ümmetinin nedamet yaşları
Fedadır sana,olsaydı binlerce başları.

De ki "ne olur resul, tut da onun elinden
Düşmeye sakın,ismin, onun günahkar dilinden.

Senin aşkınla yanan perişan bir kalbi var
Dolaşır, gönlü durmaz bir mekanda, bi-karar.

Ne olur, çağır onu da bir gün yanına
Kurtulsun dertten,minnet bilsin bunu canına"

Kutlu gelin,Medine’nin gelini ne mutlu
Olsun ki bahtın açık,yüreğin de umutlu.

Unutma bizi,yad et o resulün katında
Kim olmakistemezdi, şimdi senin tahtında.