MEVLAM BİLİR İŞİNİBu ne uzun gecedir uyku girmedi göze Zalim gönülde ölse zamansız da dirilir Yapılanlar aşikar gerek yok ki bir söze Elbet bulur hak yeri Mevlam işini bilir. Sevda ender bulunur aslı saklı dağlarda Et peşinde koşanlar onu arar sağlarda Yalan diller sevdim der aranırken bağlarda Elbet buılur hak yeri Mevlam işini bilir. Gözleri kör olsada açılır bil zamanla Gerçek acı sazını çalar birgün amanla Sevda çeken gidince dar kurulur mizanla Elbet bulur hak yeri Mevlam işini bilir. Yapmadım diyen diller lal olur konuşamaz Ölsede ceza hazır sevenle buluşamaz Yaptıkları aşikar cennete yakışamaz Elbet bulur hak yeri Mevlam işini bilir. Mazlum ah ettğinde dillendi ötüşleri Yaradanın işi ne korur garip kuşları Gönül tuzağı kurar asılır da düşleri Elbet bulur hak yeri Mevlam işini bilir. Gördüğü her çiçeğe benim diye kasılsa Koklamaktan bıkınca teni tene asılsa Kalmaz bu dünya ona ölür bir gün nasılsa Elbet bulur hak yeri Mevlam işini bilir. Benim çektiğim ne ki yaptıklarım zül olur Aşk ateşi bilmeyen gönüllerde ah alır Gözün feri sönse de pişmanlık ebed kalır Elbet bulur hak yeri Mevlam işini bilir. LAVİNİA |
hece yazanların arttığını görünce çocuklar gibi seviniyorum.
şiirde kafiyeler gayet sağlam
sadece ayağı daha değişik olsaydı dermişim.
Elbet bulur hak yeri Mevlam işini bilir."
cümlenin başındaki deyimin doğrusu
hak yerini bulur" dur.
bir atasözümüzden.
Hak yerini bulur da, Mevlam işini bilir.
mevcut durumda maksat anlaşılmakla beraber, anlatımda biraz daha estetik şiire değer katar
saygılarımla