Bu mahkeme salonu yakıştırma,
Gerçeği bir rüya,sadece hayal.
Savcı zaten izinde takıştırma,
Böyle bir olayı yazmakta doğal.

Gariban Tınmaz ’ım şerlik neyime.
Azalarım hatalı davacıyım ben.
Dünyalık yaşamım berbat halime,
Cezası verilmeli duacıyım ben.

Davacı zatıalim hakkım ararım,
Dünyalık tadımı bozdu epeyden.
Hayal bile olsa kati kararım,
Onların yüzünden bıktım her şeyden.

Söz verdi hakim bey,söze başladım,
En büyük şikayet ayaktan önce.
Haklılık sanıyla biraz taşladım,
İddia tezinde haklıyım bence.

Şuradan şuraya üşenen bendim,
Ayaklar yüzünden alem dolaştım.
Hayatım dopdolu mutlu ve şendim,
Şimdi ise bin türlü derde bulaştım.

Dizlerim hep iteledi yürü diye,
Dermanı o verdi,o da yürüdü.
Bacaklar uydu gitti seriye,
Bendeki telaşe hepten büyüdü.

Gözlerim seyirde emir beyinde,
Her yöne hız verdi emeli büyük.
Kulaklar umurunda kendi deminde,
Duyduğu patavatsız sözler çürük.

Kararsız beynimle aram pek kötü,
Ellerim düzensiz hevese doydum.
Hatalar diz boyu sebepsiz örtü,
Bunların yüzünden belalı oldum.

Ellerim durmadı çaldı çalıştı,
Parmaklar destekçi huyunca gider.
İşine geldikçe kollar yılıştı,
Üçü de ayarsız hem de derbeder.

Ellerim hırçınca fikrimi çaldı,
Gözlerim kaşımla uyum içinde.
Ayağın vurgunu başıma kaldı,
Omuzlarım neyse oynar deminde.

Üzgünlük yar idi tak dedi cana,
Söylemem anlatmam düşürür beni.
Azaların azması ders oldu bana,
Akıbet değişsin isterim yeni.

Duruşma uzadı hakim uyudu,
Azalar keyfinde göbek attılar.
Herkes bildiğinde imkan yoğudu,
Benimle yatıp benimle kalktılar.