YOL KIYISI ARKLARDANDilimin abecesi yüzün Sızan özsuyu dudaklarının Şiirimin kırlarına ulaşan Yol kıyısı incecik arklardan Sessizliğin ezgisi sesin Söyleyip durur yalnızlığımı Ömrüm aldanışlarla suskun Aşkın karatahtası yüzüm Ve gücenik yüreğim Daralır gürültü tezgahında Gidip dönmez mekiğim Öpüşünün günceme düşerdi pırıltısı Acının rengini kanattığım gecede Kirpiklerin yağmurun ortası Gölgelenen kır çiçeği her imge Özlemin bağ evi kapısı Açık bırakıldı sessizce... |
Şiirimin kırlarına ulaşan
kır ve bozkır..susuz mevsimler..alaz ve üvezler..can yaktıkça çatlaklar bir dilemma..sözcüklerin dudağa ıslanması..tıpkı bir hayal düş ..yalnız senin için ıslanır..
Ömrüm aldanışlarla suskun
kaçtığın her an.bir sızı..bir bereket yoksunluğu..tanrıçanın sevişken yeriyle..suskuların ahir zaman..koynunda taşlaşır serabın..
Özlemin bağ evi kapısı
Açık bırakıldı sessizce...
yaralar aksın diye sarılmaz..irin hep irin dağlamış..kangrene vurmuş..hayatın yolunu..
olsun deme her daim bu yürek çarpar..hep bir yalçınlığı vardır yüreğin..o bahçe geçildikçe yeşeren..
sevgilerimle..