ÖLDÜ YERİNE KOYUNUnuttum eski beni, ben böyle ‘ben’ değildim, Hayatı soyutladım bensiz anlara doyun… Neydi başıma gelen, neden böyle eğildim, Yerle yeksân olmuşum ne bel kaldı ne boyun… Düştüm tutacak el yok, uzanmışım hemzemin, Yazarak mesaj verdim cümlelerimden emin, Başa çıkamayınca sözüme kattım yemin, Bakarak gözlerime çığlıklarımı duyun… Bekliyorum Zülcelal buyurur damla himmet, O’ndan başka kimseye yalvarmadım yardım et, Boğazım düğüm düğüm, sinem sıkıştı medet! Kaç kez nefessiz kaldım görenler sandı oyun… Perde, pencere açmam güneş camıma bakar, Kirpiklerim mühürlü arasından yaş akar. Değdiğinde usanan yastık başımı yakar, İyisi mi siz beni öldü yerine koyun… Ayser ÖZBAKIR |
rabbim gecinden versin
kalem elem yazmasın