alıştım ışıksız yaşamaya
Artık sana yazacak şiirim yok
Değil bir mısra , bir harf bile Bekleme benden Çek yalan aşkının Gölgesini üstümden Karartma güneşimi Çaldın hayallerimi Hayatla arama duvarlar Ördün ,zindandan bile Karanlık penceresiz, kapısız Yıllar geçmiş böyle yaşamaya Alışmışım, yosun tutmuş Gözyaşlarımdan kalbim. Şimdi döndüm diyorsun Ama ne ben çıkmak isterim Bu hapishaneden Ne de senin sevgin yeter Yeniden dünyamı kurmaya.... |