Yine sövdüler
Kendimi yıllardır eve kapadım
Odamı dostlarım bastılar bugün Sen gittin gideli yoktu hiç tadım Kendine gel diye sarstılar bugün Duvarda asılı resme bakarken Gözümden dökülüp yaşlar akarken Yokluğunda yine ağıt yakarken Sazımı duvara astılar bugün Elim telefona gidip tuşladı Ne yapsam da kalbim seni düşledi Hasret rüzgarları cana işledi Yine deli deli estiler bugün Bir masa kurdular güneş batınca Işıklar kararıp herkes yatınca Adını anıpta nara atınca Sesim soluğumu kestiler bugün Susmadı dilleri sana sövmekten Bin beter ettiler beni dövmekten Vazgeçmedim diye seni sevmekten Geçen sene gibi küstüler bugün azaptar |
zaten senden ziyade sohbetim sözüm de yok
sen gelmeden kimseye bakacak yüzüm de yok
aynalarda kendimi göresim sende kalmış.
Dramını aynen Üstad Cemal Safi gibi yazmışsınız. Tebrikler. slm.