Her yıl birkaç defa İstanbul’a gider,tarihi camilerimizi ziyaret ederim.Ayasofya Müzesinide dışından ziyaret ederim.İki defa içerisini gezmek nasip oldu.O ziyaret sırasında yabancı ziyaretçilerin durumları,giyimleri Ayasofya’nın daha çok onların emrinde olduğu fikrini bende uyandırdı.Daha sonra bir daha ziyaret etmek istemedim ve Fatih,Yavuz ve Abdulhamit Hanın Türbelerine gittiğimde bunu duada arzettim,şikayet ettim.Koca Sultanlarım siz bıraktınız,vakfettiniz biz koruyamadık diye ağladım.Bu mayıs ayı ziyaret dönüşünde şiiri kaleme aldım

Geçenlerde yine her yıl olduğu gibi,Aziz İstanbulumuzu,payitahtımı ziyaret etmeyi Cenab-ı Mevla nasip eyledi.Boğazı,Anadolu Hisarını,Rumeli Hisarını Boğaz köprülerini,Sultan Ahmet ve diğer selatin camileri,Eyübü görmek nasip oldu.Akşam kaldığımız otelden çıkarak,arkadaşlarla S.Ahmet Camisinde yatsıyı eda edelim istedim.Namazdan sonra dışarıyı gezerken olmaması gereken haller,na hoş görüntüler beni incitti.Açıklık,saçıklık,turistler ve yerli turistler bizden değildiler sanki.Bu nasıl memleket,burasının Avrupadan farkı yok dedim.Ayasfyanın o mahzunluğunu görmek istemediğimden yıllardır içerisine girmiyorum.Orda olsam,isyan ederim,olana bitene seyirci kalamam,bir çılgınlık yaparım diye korkuyorum.Çok merhametsiz,çok vicdansız davranmışlar,Ayasofyayı ağlatmışlar.Ne geldiyse bu yüzden gelmiş başımıza.Hz.Fatihin bedduasına maruz kalmış yapanlar,iflah olmaz bir felakete uğramışlar.Bunları düşünerek Ayasofyaya baktım.Gündüz esir olan Ayasofyam,gece de karanlıkta,ağlayan yüzünü bizden gizliyor,beni bu hale getirenler,koyanlara yazıklar olsun diyor,içli,içli ağlıyor.İnanın onun ağlamasını kalbimde duydum,ben de ağladım.Ayasofya nurlu bir sabahta kapılarını kendisi bize açacak,onu açacak idareci ne güzel bir idareci,ona girip namaz kılanlar ne güzel müminlerdir kimbilir.Osmanlı daki şuur ile bizdeki şuur aynımı.Layık olsak çoktan açılırdı.Allah bu Aziz Millete asrı saadeti tekrar yaşamayı,dünyaya hakim,hükümdar olmayı nasip eylesin..

Hz.Fatihin Vakfiyesi:
"Allah’ın mescidlerinde o’nun adının anılmasına engel olan ve onların harap olmasına çalışandan daha zalim kim vardır! Aslında bunların oralara ancak korkarak girmeleri gerekir. Başka türlü girmeye hakları yoktur. Bunlar için dünyada rezillik, ahirette de büyük azap vardır."
(Bakara Suresi / 114.Ayet)

İşte bu benim Ayasofya Vakfiyem, dolayısıyla kim bu Ayasofya’yı camiye dönüştüren vakfiyemi değiştirirse, bir maddesini tebdil ederse onu iptal veya tedile koşarsa, fasit veya fasık bir teville veya herhangi bir dalavereyle Ayasofya Camisi’nin vakıf hükmünü yürürlükten kaldırmaya kastederlerse, aslını değiştirir, füruuna itiraz eder ve bunları yapanlara yol gösterirlerse ve hatta yardım ederlerse ve kanunsuz olarak onda tasarruf yapmaya kalkarlar, camilikten çıkarırlar ve sahte evrak düzenleyerek, mütevellilik hakkı gibi şeyler ister yahut onu kendi batıl defterlerine kaydederler veya yalandan kendi hesaplarına geçirirlerse ifade ediyorum ki huzurunuzda, en büyük haram işlemiş ve günahları kazanmış olurlar.

Bu sebeple, bu vakfiyeyi kim değiştirirse,

Allah’ın, Peygamber’in, meleklerin, bütün yöneticilerin ve dahi bütün Müslümanların ebediyen LANETİ ONUN VE ONLARIN ÜZERİNE OLSUN, azapları hafiflemesin onların, haşr gününde yüzlerine bakılmasın.

Kim bunları işittikten sonra hala bu değiştirme işine devam ederse, günahı onu değiştirene ait olacaktır.

Allah’ın azabı onlaradır. Allah işitendir, bilendir.

Fatih Sultan Mehmed Han - 1 Haziran 1453

(Tapu Kadastro Genel Müdürlüğü’nde Bulunan
Ayasofya İle İlgili Arapça Vakfiyenin Tercümesi) --------------------------------------------------------------------------------

Ayasofyam Ulu,Muhteşem bina,
Mührünü vurdular, Anadolu’ya,
Fetihte sen camii ,oldun kullara,
Bir cuma günüydü, erdin nurlara.




Çağ açan kapatan,Şanlı Fatih’ti,
Müminler şuurlu,Millet Asildi,
Kadılar,Alimler, üstün zirveydi,
Peygamber müjdesi, yerine geldi.



Bin dört yüz elli üç,haziran biri,
Girmek güç,hınca hınç, doluydu cami,
Fatih’im minberde, okudu hutbeyi,
Namazı kıldırdı, Akşemsettin Veli.




Sultan Fatih hemen, yaptı Medrese,
Vasiyet diyerek,yazdı Vakfiye,
Kalkan oldu vakıf ,Ayasofya’ma
Vakfıma uymayan, perişan ola.



Her kim Vakfiyeme,zinhar uymaya,
Allah,,Melek,Resul, lanet okuya,
Mahşerde yüzüne ,hiç bakılmaya,
Cehennem azabını, ebedi tada.



Ayasofya ! Seksen yıl, kanayan yara,
Boynu bükük mahzun, bir Ayasofya,
Millet dua eder,her gün feryatta,
Fatih ruhu canlı,dimdik ayakta.



Açmayan utansın,herşey meydanda,
Açmayan mı kaldı,toprak altında,
Belki feryat eder, şimdi oralarda,
Açın biraz rahat,eder mezarında.




Camimi açmayan,azab hakeder,
Tarih bunla dolu,neler var neler,
Nerde Şeddad,Nemrut,hani nerdeler,
Bakma süslü kabirlere,onlar yerdeler.




Açmadı,Menderes, sonunda no’ldu,
Ayasofyam! açmayan, felaket buldu,
Olan bu Asil,Aziz, Millete oldu,
Müminler sabırla, duaya durdu.



Başbakanım aç!,seni, tarihler yazsın,
Yaptığın işler güzelce,daha taçlansın,
Sen Aç da,Cumhurum, Gül onaylasın,
Milletim seni hep, hayırla ansın.




Milletin oyu var,dua arkanda,
Kimseden sen korkma,Millet yanında,
Ayasofya’yı Aç,yürü gururla,
Sana yakışan bu,sakın yanılma!



Aç! Küffarın hepten, kırılsın beli,
Ayasofya doldursun, insan selleri,
Millet Kıyamete, dek ansın seni,
Hak Teala nasip, etsin cenneti.

08.02.2013//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN