HATİCE HOCALAR
Zamanında zehirli bir gazdan simsiyah
Karanlıkları çekip üstümüze diktiler tavan, Lalelere, güllere, Fatihlere bahçıvan Yetiştirdiği çınarlar güzelleştirdi alemi alemullah. Hatice Hoca o lemayı takipte, Kapısını çaldığı memleket Van. Gördü ki, dağların arasını açmıştı yılan. Yıllar ki kalemler asılmış iplikte. Güneşi tepeye diken ellerde sökük, Cahillik rüzgarıyla dövülmüş boynu bükük, Bakarken öğretmen dağları gaflette görür, Bu ne manzara derken sitemle dövünür. YİBO. denilen bahçeye oldu bahçıvan Güller yetiştirdi dikenlerine aldırmadan. Cahillik rüzgarına kapılınca bazen filizler, Yanar yüreği lakin vazgeçmez gene diker. Derken minik yüreklere attığı temel, Yetiştirdiği çiçeklerde birinci emel, Dağıtmak memleketteki kara bulutu Cahillik denen istilacıyı da kuruttu. Haticeler derken, İbrahimler, Yasinler oldu bahçıvan Büyüdü, bilgiyle suladıkça küçük yürekleri. Dönecek Fatihler, Selahattinler memleket olacak Van Yıllar sonra gene güneşi görecek yüzleri... (FATİH USLU) |