yalnızlık
Yalnızlık
sözün bittigi yerde başlarmış yalnızlıkar anlarsın ki artık tek başınasın ya kendini atarsın sahillere yada bırakırsın gecenin karanlık kollarına terk edilmiş köy gibisindir o an ne bir ocak tüter nede bir kapı açılır duyamazsın artık neşeyle oynayan çocuk sesini işte onun gibidir yalnızlık bomboş kalırsın ne çalan olur kapını nede soran olur halini dostların bir bir terkeder seni canım dediklerin artık yoktur ve uzun uzun düşünürsün ölümü kader mahkümusundur artık dört duvar arasında yasayacagın günler artık sayılıdır idamı bekler gibi ya kör karanlık alacaktır seni yada kara toprak |