Hangi zaman seni düşünsem
Bakarım güne bakanların açışına
Güneşin doğuşu daha bir haşmetli
Geceler daha bir neşeli düşününce seni
Derelerden sular taşar yüreğime
Yağmurun yerine ıslanırım yollarda

Hangi zaman seni düşünsem
İçimde nerden geldiğini bilemediğim bir uyanış
Birden bir resim belirir gözlerimde
Mahşeri bir kalabalık doldurur sokakları
Bir sağa bir sola koşuşturur
Sanki bir misafiri ağırlayacak gibi
Ne yapacağını bilmez ellerim
Neyi tutacağını şaşırır
Boşlukta dolanır telaşla
Ne bir cisim ne bir gölge var ortada
Yıkılırım yeniden ayaklandığım yollara

Hangi zaman seni düşünsem
Göz kırpar karanlıkta yıldızlar
Kar iner dağların doruklarından
Fırtınalar eser yamaçlardan
Okşar yumuşak elleriyle yüzümü bir rüzgar
İçim titrer istemsiz, düşlerim seni
Düşlerim bana gelişini uzaklardan
Hüzün resmi yalnızlığım
Birden kaybolur silinir hafızamdan

Hangi zaman seni düşünsem
Kara bulutlar mavilenir
Açar gönlümde papatyalar
Etekleri zil çalar gönlümün
Yanmayı bırakırım başaklara
Güneşin ateşinde
Onlar yana dursun hasatta
Çatlayan ellere bereket olsun her biri
Ben kavrulmayı seçerim diri diri
Sende doğan güneşin narına…

Ayfer Koç