Kazım'aŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Vefalı bir dosta...
Her insanın gönlünde biri vardırya hani
Sende benim gönlümün en mümtaz köşesisin Senle olan kavlimiz cümle âleme kani Sen bu garip âdemin hüzünü neşesisin Ta âlemi ervahtan kesilmiş göbeğimiz Muabbet hamurunda yoğurmuş bizi kader Kardeşlik mayasını öğütür dibeğimiz Bilmem ki cümle mahlûk böyle dostuğa ne der Ben yağmur ormanında suya hasret beklerken Sen ki hayat çölünde gürül gürül akardın Ben ki yırtık abamı birbirine eklerken Sen çileli kalpleri bir bakışta yakardın Bilirim asil insan, olmadın hiç kula kul Yavanca ekmeğini bandırdın gözyaşına Beklemedin namertten ne menfaat ne de pul Senin gibi has insan cümle kullar başına İki aşkın hamuru aynı teknede pişer Belli olmaz bahtımız birbirine eş olur Kıskanır bizi kamer devrilir yere düşer Belki bize teselli belki de kardeş olur Benim adım Hüdai senin adın sa Kazım Sen pınar gibi duru ben bozkır gibi kurak Zannım o ki herkese senin gibi can lazım Şu hayat mektebinde sen usta ol ben çırak 21.01.2012 KÜTAHYA |
bu kelimeleri gün türkçesi içine bu kadar mükemmel yerleştiren kaleme eyvallah...