SEN...
Sen, ağlayamayan gözlerimin ıslağıydın
Sen, usul usul yağmur yağan Gecelerimin karanlığıydın Sen, rengarenk açan çiçeklerimin En verimli toprağı Umutsuz yarınlarım aklıma geldiğinde En mavi umutlarımdın Sen, cennet bahçemdeki Karşı koyamadığım tek günahım Uzaksın dediğim yerlerde dahi Sen, bana en yakınımdın Sen, derin duygularla buluştuğum vuslatlarda Bana en gerçek ayrılığımdın Günlerim geçerken bir bir Sayamadığım yıllarımdın Emekleyen bir bebeğin hayat sevinci gibi Benim yıllarıma koştuğum adımlarımdın Her yönüyle kabullenmişliğim Ve “ben” “sen” olmuşken “sende” “ben” olmalıydın… ELSE77 |
“sende” “ben” olmalıydın anlayana bu söz yeter sevgiliarkadaşım.yüreğine sağlık