i_ben(im)
ekber selim/ininde ufukların
hiçliğim rahmetin kolunda görünür i_benim ben şimdi iliyorum beni ıslık çalan yüreğinin tırs akması yazar kırılmasında yazdan burhanlar öp birikintilerine gülücükler estirirdik beraberliğinde bir macın çığlıklarında yüzüyordum yokluğunda deliliklerimizin fermuarı açıkken aşkın kadehinden sarabımızı içerdik kendimizi rahmetin rahnmanın bulutlarında sevişirken görürdük sarılmış sarı lalelerin ballarını içerken sevinçlerin reva tozlukları arasında biriktirdiğimiz çetinel kırmızılıkları arasında terbiye edilmiş solukllarımızı bırakırdık atılgan huzurun koruluklarında andan yürüyen beliren serpilmiş taşların uçurum alırken ötür rehavetinde durduman çirkinsin çırılçıplak güzelliklerin kalbini susamış teneffüs esinine elbisesinin yürüyüşleri bir kırıt/at belki bu yüzden dolunay gecelerinde odun hengameler göğsünün gök yerlerinde yumuşak helezanlar pençik atılan gagaların otlanmış taraflarını şimdi beşikten indiğini gördüm göl kıyısından beyin ensesini yalarken aralığında beyaz bulutlar sanki bir merhem sürerdi yaralarımıza aralıklarla calışırken ’çak’tın çakmaklarıma uzun esirliklerin değiştirdiğin gölgeliklerinde önlüklerim yoktu mesela gözde bir yılanın yorulan yosun temkini kadar ifrat hatırların suizan heveslerine heceyken nur yağışlarına kucak katardık yâr demlerimizde denizim san/dalının öbür masivası ışıldayan gözlerin sonra işte yani.. deliliğimin şurubunu aşkın kanatlarına ellerimin sevdasını utangaclarımda küllüklerinde kekeleme yaralayan kargaların muhazzer enitörü aşina maliyetlerinin sevdası ihracaat hibelerine gemi ziraat kuşlarını tekzipleyen veda tükürüğü lâm/ek/an... doğduğum yerleri ambarlayan amade hazlarına huzur biçen (y)er’de.. yunus tapancı. |
tebrikler kaleme