büyümek için acele etme derdim!
geçmişe gidecek olsam,
kendime uzaktan bakar, kendime ne kadar uzağım diye büyük bir iç geçirirdim. yanına varabilecek olsam, sakın şimdi ağlama, derdim. daha ağlayacak çok günün var, böyle geçici teselli ederdim. oturup, konuşacak olsam, beni sorma, derdim. ilerleyen zamanlar da, beni tanıyacaksın, yerin de olsam, acele etmem, diye, fısıldardım, kulağına... yanından ayrılacak olsam, "nereye?" diye, soracak olursa, gidiyorum, aslında bir yere gitmiyorum, derdim. anlamazdı gerçi... o zaman da boş ver nasılsa, beni anlayacak, bilecek, bazen kızacak, bezen de çok seveceksin. belki nefret edecek, belki de bağrına basacaksın, deyip, yok olurdum. aslında hayatı boyunca yok olmazdım. tabi ki, bu onun elinde, var etmek de, yok etmek de... |