Hep parmak uçlarımda yürüdüm zamanı,
Gelecek güzel günleri ürkütmeyeyim diye...
Koyun koyuna yattım yalnızlıkla,
Gözüm güneşin kızıllığında, sol elim yüreğimde.

Avuçlarımda ki emeğin nasırı
Dikiş tutturamadığım hayata öfkeli...

Sus çocuk! Derdi annem "böyle konuşma"
Konuşacağım anne, konuşacağım
Sen yoksun artık,
Bir senin sözünden çıkmadım ben.

Üç tarafım hüzünle çevriliyken
Bir senin yanın mutluydum anne
Demem o ki, sen yoksun ya
Şimdi dört başı mamur hüzünlerimin...

Aforoz edilmiş aforizmalarım
Yok edilmiş ilkelerim
Yozlaşmış türkülerim
Sen yoksun ya, bir ona yanarım
Bir ona ağlarım anne...

Ne hicranın böylesini,
Ne vuslatın zirvesini gördüm
Ay karanlık anne "şiirlerdeki gibi"
Güneşi tutmak istiyorum güneşi...

Kirli sırlar yok çıkınımda
Tertemiz bir yürekle yaşadım
Hiç saklamadım yüreğimi
İşareti alnımda...

Bir tek ışığımdın sen
Tek mutluluk penceremdin
Penceresiz kaldım anne...

Şimdi gözyaşlarımı usulca bırakmak istiyorum şefkatli ellerine
Ürkmesin gelecek güzel günler diye...

Mehmet Fikret ÜNALAN