EMEVİLER

Beni Ümeyye neslinden gelen idare,
Emevi Devri olarak geçti tarihe,
Hilafet onlara geçmiş Muaviye’yle,

Ata; Ebû Süfyan Sahr bin Harb ki, Kureyş’ten,
Emevi ailesi soyu gelir Harb’ten,
Ebû Süfyan övgüler almış Peygamber’den,

Çok tarihçi şetmetmiştir Emeviler’e,
Zarar verdi demişler İslâm sistemine,
Kimi de zulmetti demiş Ehl-i Beyt’e,

Ebû Süfyan gözünü kaybetti Yermûk’ta,
Diğer gözünü de Taif Kuşatması’nda,
Emeviler hizmette bulunmuş savaşta,

Onlara kızanlar der, Ali’ye bey’at yok,
Muaviye Osman’ın katlinde yaşar şok,
Bundan dolayı başlar aradaki boşluk,

Abdullah bin Sebe gibi fitneciler var,
Bu Yahudilerdi kışkırtma çıkaranlar,
Asıl acımasız, zalim gaddardı onlar,

Fitneciler ki, Hz. Osman’ı katletmişler,
Yerine Ali’yi Halife seçtirmişler,
Bu sefer de Hz. Ali’ye cephe almışlar,

Hz. Ali hicri kırkta şahadete erer,
Hilafete Hz. Ali oğlu Hasan geçer,
Hz. Hasan altı ay ancak hilafet eder,

Fitnecilerin derdi değildi Halife,
Dertleri karışıklık girsin içeriye,
Bu sefer bey’at ettiler Muaviye’ye,

Hz. Hasan hicri kırk birde feragat eder,
Halifeliği Muaviye’ye devreder,
Doksan bir yıl kadar olacak Emeviler,

Fitneciler bir ondan, bir bundan yanadır,
Muaviye’ye aynı fitneci karşıdır,
Ehl-i Beyt’in katline de onlar razıdır,

O valileri mevki-makam hırsı bastı,
Emeviler adını kötüye çıkardı,
Pek çok sahabeyi öldürende onlardı,

Gaddar ve de zalim valiler türemiştir,
Basra civarında Ziyad bin Ebih vardır,
Onun oğlu Ubeydullah, aynı yoldadır,

Haccac bin Yusuf Es-Sakafi zalimlerden,
Emeviler şerle ünlenir bunlar yüzden,
Çok kötüleme gelmiş Irak bölgesinden,

Halife, sert valiyi buraya gönderir,
Irak bölgesi anarşinin merkezidir,
Aslında bölge tarihin çöp sepetidir,

Irak için ne denmiştir tarihe bir bak,
O “Ehl-i Irak, Ehl-i Şikak, Ehl-i Nifak”
Hep anarşinin merkezinde olmuştur halk,

Valiler hem suçlu, hem de suçsuz sayılmış,
Halifeler, Allah’ın yolundan çıkmamış,
Ömer’den sonra çok fetih’i onlar yapmış,

Emeviler ki; iki aileden oluşmuş,
Süfyan oğullarından iki halife olmuş,
Mervan oğullarından on halife bulunmuş,

Emevi halife Muaviye’nin oğlu,
Hicri atmış sekizde Medine’de doğdu,
Yezid ki, İslâm âlemini yasa boğdu,

Yezid, Müslim bin Utba El-Murri ordusu,
Medine’ye saldı ırz, din, iman korkusu,
Haccac zalimi de Mekke’ye verdi korku,

O Haccac Kâbe’yi mancınıkla taşladı,
Sahabe Abdullah bin Zübeyr’i katletti,
Bu olay Müslümanları çok incitmişti,

Muaviye oğlu Yezid’i tayin etmiş,
O ki; Şûra sistemini tarihten silmiş,
O’nu krallık sistemi haline getirmiş,

Çok komutan iftiraya kurban gitmiştir,
Emeviler, çoğu yerde sevilmemiştir,
Zalim idareci o zaman türemiştir,

Dikenler arasında gül yaratmış Rabbim,
Ömer bin Abdülaziz ki, nuru o devrin,
İkinci Ömer diye bilinmiş güzelim,

El-Velid bin Velid halife olmuştur,
Bunun kadar bir edepsiz dünyada yoktur,
Firavun bile ondan aşağıda durur,

İman erleri Yezid’in başını kesmiş,
Hicri yüz yirmi altıda da zulüm bitmiş,
O zalimin başı Şam’da teşhir edilmiş,

Yezid’i Nakıs ki; Emeviler hükümdarı,
Amcasını öldürüp alır iktidarı,
Nakıs (eksik) ismini takar memurları,

Muaviye döneminde Şam halkı cahil,
Dini yüzeysel bilir yok içinde ehil,
Cahilliğinden Ali’ye kin beslemiştir,

Cahil olanlar sürü olarak görülmüş,
Bu körlük içinde yaşarken hep sürünmüş,
Fitne cahillere gül olarak sunulmuş,

Emeviler ki; hanedanlığa kapılmış,
İslâmi idare sisteminden sapılmış,
Hulefâ-i Raşidin devri de kapanmış,

Şair: Abdullah Yaşar Erdoğan.