şunu şöyle yaparım
ha bugün ha yarın,
kırarım dökerim
alırım satarım
eskisini atar
yenisini yaparım
demeye gelmiyor hayat;
’insanlar plân yapar
Tanrı buna gülermiş!’
göremediysen şimdiye kadar
bakalım görelim,
ne oldu M.Ali Birand;
’ölümü kabul etmiyorum
yapacak daha çok iş var!’
derken işte, cart!


gün, bugündür sevgili!


sıkmaya gelmez
her şeye canını,
ansızın elinden
çekip alıverir hayat
her türlü heyecanını,
işi biraz da oluruna bırak!


dağdan inen dereler
kol kol olur kavuşur
akarsular neh’re döner
deryasıyla buluşur...


ne çok para, ne çok yara
bazıları sadece
vardan düşer efkâra
didinir, çırpınır yürek
coştukça coşar
sabahtan akşama kadar
elli yere birden koşar,
şaşarım böyle insanlara!


dur be ey insan
birazcık el /in/saf;
bas frene, yavaşla
bu hızla gidersen
kesilirsin benden önce,
azraile rastlarsın
ecelsiz burun buruna
ölümüne toslarsın!


istesen istemesen
oluyor işte olacak
sönüveriyor erkenden
onca tüten ocak!


en iyisi mi sevgili
gel bu gece sevişelim
ölmeden doyasıya
sabaha kadar;
istesek sevişemez miyiz
neyimiz eksik
kemâle ermedik mi
el uzattık da bir dala,
meyve vermedik mi;
bak hele dal ucuna
özünden su yürüyor
sürgün veriyor filiz filiz
al ellerimi avucuna
sevda ile haşır neşir
çiçeklenen dallar gibi
’insan sevdikçe güzelleşir’ *


Şaban AKTAŞ
31.01.2013

Foto: www.fotocommunity.de/search?q=Sonnenaufgang&index=fotos&options=YToyOntzOjU6InN0YXJ0IjtpOjA7czo3OiJkaXNwbGF5IjtzOjg6IjI2MDYxMzMyIjt9/pos/26

(*) Vehbi Bardakçı