İnan ki ÜzülmedimYıllar sonra ilk defa mutluyum gülüyorum, Sen bende bittin diye inan ki üzülmedim. Yeminle dönmemeni gönülden diliyorum, Bırakıp gittin diye inan ki üzülmedim. Bastığın topraklara ayağımı basmadım, Yokluğuna kahredip aynalara küsmedim, Ettiğin ihanete kulak bile asmadım, Sevdamı sattın diye inan ki üzülmedim. Ne senden eser kaldı ne de gönlümde yara, Aramam asla seni başım düşse de dara, Eskimiş çul misali tutup da bir kenara, Kaldırıp attın diye inan ki üzülmedim. Sana altın tepside sevda sundum almadın, Açtığım can evimde adam gibi kalmadın, Şu karanlık dünyama zaten ışık olmadın, Ufkumda battın diye inan ki üzülmedim. Artık sen olma yeter yazımda ve kışımda, İstemiyorum seni hayalimde,düşümde, Yazık günah demeden beni bu genç yaşımda, Tarumar ettin diye inan ki üzülmedim. Gidişine üzülüp tuz basmadım yaraya, Ardından yas tutarak bürünmedim karaya, Bu sevdamı yok sayıp yıllar sonra araya, Hasreti kattın diye inan ki üzülmedim. Anladım ki vefasız senden bana yar olmaz. Sanma ki yüreğimde boş kalan yerin dolmaz, Sevda denen bu yolu senin gibiler bilmez, Canıma yettin diye inan ki üzülmedim. Yunus YALÇIN 27.01.2013 |