Çabam nafile
Çakal olamadım lokmamdır helal
Sömürüldüm içten beni ben sandım Yüzlerde maskeler görünmez celal Dermeyanda özüm ateşte yandım Onurumla yaşadım dize gelmedim Çakallar dolaştı ize gelmedim Yalanlar çoğaldı söze gelmedim Fersudeli gönlüm dünyaya kandım Gecelerde sızım dünüme ağıt Günlerim kar boran ömrünü dağıt Encamım bir kalem birde düz kağıt Azrail’e yoldaş her kula candım Gümrâhânlar sarmış yer ile göğü Çözülmez benliğim her yanım düğü Kaldırın derimden hain sülüğü Ben ki şu alemde emektar handım Hengâm dolacakmış benle birlikte Hücrem beni taşır canım ilikte Görevim bir hizmet maddem çelikte Kökümü gövdemle toprağa bandım Leşkerim bekliyor kapımda nöbet Ellerim kapanmaz dostuna cömert Fizani sevgisi bulunmaz nimet En güzel çağında zamana dondum İsmail KOCA (Fizani) |
kalemin hep çağlasın saygılarımla
zaralıcan