ez şemalék cemalım...
adam
ellerin kopya ceker süratin kolunda çirkin zehir rüsva halde yüzün bakmaz halde dişlerin fırıldak gözün yedi yirmi dört burnun sümüklü ter kokuyor etrafta cımbızlanmış yüreğin belki de te hılandim dıké nivro xala radıbe rabiye dıbéje ezim şeré we jékım dew dozim ez ber pozim oyy qelem derdé diné oyy qelem tu çika xeşi bir tabutun arkasına bağlanmış katırlar duraklara yağar gözyaşları Kerbela’dan .na cemidım na şewitim ez şemalım derguşamın dalıkandın gulé xweşke tü. gulé tu bı hér hati xera mıxe xera tuké kewe dıbé keké mire hate kuştin... qelem bigeyt matbaa.. yunus tapancı.. |