Dünya'nın Kahrı
Ben doğarken dünyanın kahrını çekmeye sözmü verdim,
Çalıştım çırpındım faydasını görmedim, Yaşarken her daim öldüm, Sana yaranmak için kendimi ikiye böldüm, Bugün son kez dedim halime güldüm, Bülbül olup daldan dala kondum, Kışın orta yerinde sokaklarda dondum, Bu eziyeti çekmeye söz mü verdim, Felekle barışık olmadım gitti, Kader aldı mutluluğumu götürdü, Dostlar üşüştü garip başıma, Dünyaya dert çekmeye mi geldim, Ufkumda karanlık çöküverdi, Yalnızlık bana ağını ördü, Anamda babamda vakitsizce öldü, Dünyanın kahrını yine ben yüklendim, Sımsıcak sevgilere hasret kaldım, Dört mevsim yağan kardım, Her gün gidişat kötü zarardayım, Yeryüzüne dert çekmeye mi geldim, Çuval çuval sırtladım mutsuzluğu, Topukladım çırpındım durdum, Yine mi deyip çattım kaşlarımı, Bu dünyaya diri diri ölmeye mi geldim, Hata bende değil, Şanssızlık yakama yapışmış, Bir yol bulamadım mutluluk için, Bu kahpe dünyaya dert çekmeye mi geldim, Nizamettin ERGÜL |