EfendimBizim zamana düştü hüznün kızıl yaprağı Canlar aktı yangınlardan o kızıllığa Yananlar yanmayanlara bırakmadı derman Karardı coşkular söndü ışıklar Renkler aheste aheste döndü siyaha Kanayan şarkılardan inlemeli sesler kopuyor Sazımızdan sözümüze acı bir sızı akıyor Gönül kuşları bizi bir bir terkediyor Güzelim Dünya ağır ağır kara bir batağa dönüyor Nerdesin Efendim Nerdesin Kurumuş dallara takıldı gökyüzündeki uçurtmalar Çocuk sevdalarının,hayallerinin katili oluyor insanlar Gel gör Efendim kendi içimizde ne hale geldik Artık tadını alamaz olduk sevginin Hoşgörünün ne olduğunu unuttuk Saygı denen güzelliği kendimize dahi sunamaz olduk Gel gör Efendim kardeşlik denen güzelliğimiz kayboluyor Özümüzde hepimiz din kardeşiyiz der olduk Sözümüzde hiçbirimiz senden bahsetmez olduk Para pul,Mal mükten gayrısını görmez olduk Nerdesin Efendim gel gör ümmetin ne hale gelmiş Kimisi çekemez olmuş birbirini Fitne fesat peşine düşmüş Kimisi mal mülk servet düşkünü kesilmiş Kumar sofralarında meze etmiş kendini Nerdesin Efendim Gel gör ümmetin ne hale gelmiş Oysa sen ümmetinden kimseye bunları öğretmedin Sohbetlerinde hiç söz etmedin Sen hep iyilikten güzellikten barıştan söz ettin Günahtan hayırdan şerden nefsimizden bahsettin Zayıf halkalarınız bunlar yenilmeyin demiştin Ama biz kullar nankörmüşüz söylediklerinin değerini bilemedik Şimdi Gel gör efendim gel gör Bak Ümmetin ne hale gelmiş Mehmet AKüzüm |
Yurek sesiniz hic susmasin.
Selamlar...