MEZARCI!..
Adını söylerken, bitti nefesim;
İsmini zikreder, ölsem de sesim; Gidecek yer mi yok, belli adresim; İndir perdeleri, indir Mezarcı; Akan gözyaşımı, dindir Mezarcı… Tutsun da yasımın elinden, gezsin; Gezsin de gölgemi geceler ezsin; İsterse makberi yeniden yazsın; Beklenen gelirmiş başa Mezarcı; İnanma döktüğü yaşa Mezarcı… Ölürken, yanaktan akanım O’ydu; El gibi gözüme bakanım O’ydu; O’ydu be canımı yakanım O’ydu; Resmini, kabrime koysun, Mezarcı; Ağlarken, sesimi duysun, Mezarcı… Dokunsun tenime parmak uçları; Yüzünde belirsin binbir suçları; Bir günde ağarsın bütün saçları; Tövbeyi, başımda etsin, Mezarcı; Bitsin bu hikâye, bitsin Mezarcı… İzin ver, bir kürek toprağı atsın; Sonra da hicranın koynunda yatsın; O’nun da güneşi, doğmadan batsın; Kapat ışıkları, söndür mezarcı; Görmesin, başımı döndür mezarcı… Ali ALTINLI – 21/01/2013 Saat: 23:45 |
bu ne sitem bu ne kahır hemşerim
fakat şiiri şiir yapan da bu duygu yoğunluğu bu yürekten haykırış
şiir tekniği de mükemmel ifadeler de vurucu mu vurucu
tebrikler selamlar