Kevaşe
Gün gelirdi, söylenirdi hatıralar ; çare çare!
söz verirdi, sözlenmezdi sevgililer… gül kokardı, yakılırdı ayrılıklar pare pare, gidemezsin diyemezdi sevenler… sustu puslu havalarda, dört yapraklı yonca sardı sarmaladı belki kaçamak sakızlar kırdı geçirdi, dedi ki ’ senden geçemem ’ köprü sandı belli ki sevdiğim kadınlar... Göz görünce söylenirdi kalplerin dilleri görmeyince dillenirdi ayrılığın yelleri yakınırdı yalnızlıklar yakan gittiği gibi gamzeyi mezar sanıp içine atladı biri kifayetsiz kaldı o gün, kinayesiz bakışlar. kıyamete gitti dün, kerametsiz yarınlar. keranesiz şehirler, kehribarsız tesbihler, oha artık daha neler ! A.Sercan |