NEYLEYİMne çorbada aş oldun nede tuz kattın,,, hayatıma öyle hal tavırlar kattın ki ne aşk kaldı nede verdiğin söz esti bir yel ben yol aldım kahra sen yaban ellere ... elin koynundan gelen selamı neyliyem, hergün dilin de ferman oldum ağıta yazdın beni boyun büktüm bir pula muhtaç sandın güldün oynadın ellere oyuncak yaptın beni gırgır geçen sevalının neyine güveneyim aylar günleri kovaladı ömür geldi geçti kapında harman oldum savurdun beni taşdan taşa çaldın toz gibi dağıttın gözlerim bulut gibi yağadıktan sonra gülen gözleri neylim uzaktan duydum ki hal hatırımı sorarmış yüzümü benzimi saçımı ararmış, iş işten geçtikten sonra dizlerim elinken saçıma aklar düştükten sonra saçıma değen parmağı hal hatır soran yari neyleyim irfan KÖKTEN |