ELİF
Her sabah gönlüme boş bir hatıra
Bir gece düşüme girmedin Elif Kıyıpta kalemle, üç beş satıra Gözünün nurunu vermedin Elif Firar mı etti ki, vefanın feri Gittin ya bir daha dönmedin geri Ateş-i narınla yaktığın yeri Yıllardır bakıp ta görmedin Elif Aynada görüntüm yüzünü astı Yanına kar kalan çektiği yastı Kabuslar bir oldu, uykumu bastı Öldük mü kaldık mı sormadın Elif Frensiz işretten savsam sıramı Elinde çaresiz bu aşk dramı Günbegün deşerek gönül yaramı Durmadan kanattın sarmadın Elif |