Bilmece
Aksam hüzünlerindeyim
Bir tatlı söze muhtaç Ezikliğini yaşıyorum günün Parçalanmış, bölünmüş ayrılıkların, özlemlerin Mabetler mezarlıklar kadar sessizim Kırk yılda bir ziyaret edilen Dardayım; kafese kapatılmış kuş gibi Nefes alışverişlerim darda Yüreğim darda İçtiğim su bile ferahlatmıyor Gözlerimden okunuyor sıkıntılarım Yıllar yıllar içinde Gece ışıkları ölü Ben cansız Başım boşlukta düştü düşecek Kendimle değilim bugünlerde Alıp başımı gitmek bilinmezlere Yem olmak kurda kusa Ya kalbim sıkışsın Ya bir kaza olsun Hedef olayım kör bir kurşuna Nasıl olsa sonunda ölüm var ya.! Hayat anlamsız özleyişler umutlar nafile Yalnızım.. Bu son olacak dediğin Her seferde sevdalarım İki yani keskin bıçak doğuruyor Onulmaz yaralar çığlık çığlığa Ölüm bu kadar yakin değil dünden Gözlerim ışığa kapalı Dostlarım yok elimi tutacak Yüreğimi ferahlatacak Ben yalnız Gece yalnız Yalnızlıklarımda yalnız Bir başımayım başsız Kalemim kara Ak kefen kağıdım Gözlerim ölü, bakışlarım kayıp Ya bedenim Yasıyor muyum ki. var mıyım. Varlığımla yokluğum Bilmece. Çorum Şehir Defteri..sayı 7 |