KIŞ KAR ŞİİR ŞAİR
Görünmez bir kudretki bulutları sağmıştı
Gece sabaha kadar kış kıyamet yağmıştı Bu ne geniş yorgandı hem yıkanmış bembeyaz Giriverdik içine kavurur bizi ayaz Kürekler elimizde kapımızı kürürüz Adımlarız yolları düşe kalka yürürüz Ellerimiz donarken paltoların cebinde Birkaçı kurulmuştu dört çarpı dört cibinde "Yaşasın kar"! diyordu leğende kayan çocuk Yarı çıplak bedeni ne eldiven ne gocuk Yeri öptü bir bayan tutamadı kendini Yenemedi bu sefer karakışın fendini Mevsim işte bu mevsim şairliğim kabardı Kelimeler dilimde ne kadar da kibardı Şimdi çıksam dağlara otursam bir koğukta Yeryüzünü şiirle ısıtsam bu soğukta Sen ne kadar güzelsin kış mıydı neydi adın Masamda sinivermiş çaya çorbaya tadın |