kardelen misali
yazmaz oldu kalemim,
gözyaşımla ıslandı defterim ne karaymış kaderim hiç gün yüzü göremedim yazmaz oldu artık kalemim kederle doldu yüreğim içimi satırlara dökemedim yok sevmek bana yasak ne olacak artık yalnız kalsak hüzün yaprağı kalmış bir tek dalda o da düştü kara kışın ilk sabahında karlara gömsem de sevdamı kardelen misali yeniden açmayacak mı? küllendi desem de bu ateş adını anınca içim yine yanmayacak mı? |