AKŞAM
AKŞAM
Yükler omuzlardan iner Çocuklar koşturur Bir duman yükselir tepelerden Çekinir ortada kalırım Işıktan geceyi ayırırken perdeler Zaman uykuya çekilir sularda Kuşlar sessiz uçarken yukarda İnsan nasıl da ürperir yaprak hışırtısından Zamanı ürkütür içimizdeki fırtınalar Tam o arada Ne teslim oluruz geceye Ne de gün ışığını tutabiliriz avuçlarımızda Gecenin şarkısı derenin şırıltısında Ürperir arada kalırım Karanlığın o sessiz kapısında Düşler sevdalara salınır bu zamanlarda Yankı beklenir ufuklardan Belki bir aşk masalından Bir el beklenir ellerimize uzanan Ancak , ortada kalırım. DEDE İRFAN ÇELİK |