HAKİKİ GURBET
Bir türlü bitmeyen feryat bülbülde..
Özü bir goncanın hasreti imiş… Gönülden gönüle namesi dilde Gaye bir güzelin vuslatı imiş İnsan oğlu hep peşinde yarışır Gece gündüz birbirine karışır Kaybedince küser,bulur barışır Özlemi dünyanın serveti imiş Kazanma sevdası gitmez hayalden, Her mekanda söyler düşürmez dilden. Kıymeti bilinir çıkınca elden, Sağlık her insanın devleti imiş. Herkes ağlayarak gelir bu hana, İmtihan sırrıyla iner meydana, Önünde iki yol verilir ona, İman da nimetler nimeti imiş Kul Hakkı’yı gören mecnun sanıyor, Bilmez ki yaralı gönlü yanıyor Her gelen sonunda geri dönüyor Bu dünya insanın gurbeti imiş. |