yalnızlık
Ay ışığı altında yansıyan yalnızlığım
Sesiz çığlıklarım dile gelirdi Sensizliğe uzanan akşamlarda Ben umudumu kaybedeli yıllar oldu Arıyorum şimdi her köşe başını da Kovalarken akrep ile yelkovan bir birini Saatler geçerdi Geride sadece ben Ve bu kocaman yalnızlığım kalırdı Eskidi artık sevdalar Tavan arasına kaldırdım Örümceklerin ağ yaptığı Bu sensizliğin kor olup yaktığı yüreğimde Yağmurları biriktirdim Yetmiyor bu alevi söndürmeye İnsan unutur mu yemek yemeyi Ben unuttum Seni sevmek Ekmek gibi su gibi bir şeydi Bende kalan sadece aşktı Onu da bin parçaya ayırdım Cam kırıkları gibi Beklemek Hep bekledim seni Her kapı sesini sen sandım Gelen hiç sen olmadın |