TanıdığımSen yedi ayrı iklimin bana getirdiği En güzel mevsimsin Hüzünlü yamaçlarımdan dökülen Bir kar tanesi kadar büyüleyici Sensizliğin ahengi bile Döndürüyor başımı yeterince Dört elle sarılmışım hayaline Yokluğun bile kirletemiyor seni bende Seninle konuşmanın verdiği hazzı Şiirler biriktirince sana Dökülünce kelimeler bir bir Eşsizlik denen masalımı yaşıyorum Gönül kıyılarımda Üşütünce ruhumu anlamsız bakışlar Çeviriyorum yüzümü herkese Üzüldüğümden değil Gözbebeklerimde ki seni bulamasınlar Ben seni hatırladığım gibi seviyorum hala Tanıdığım gibi değil... |