ihanete uğramışım dün gece
insansızlığın insafsızlığında
çıldırmışım
aklım benden kaçmış
kim vermişse elime
tabancam da varmış

**
şuursuzca saldırdım
peşi peşine tetiğe bastım
patlama olmadı
ses duyulmadı ama
üç beş kişiyi kurşunladım

aklım geldi sonrasında
hafızam toparlandı
sordu kendim kendime
sen ne yaptın böyle
dedi kendim kendime
insan vurdun üç beş
yerler doldu leş
katil oldun böylece

yapacak bir şey yok
olan olmuş
kurşun çıkmış yola geri dönmez
ölen ölmüş gayrı dirilmez
tutup atarlar seni dama
damda müebbet çekilmez
koşup kaçmalısın
kaçıp kurtulmalısın
başkaca söz söylenmez

koştum koştum koşamadım
pabuçlarım kayıp bulamadım
dikenli böğürtlenlik içinden
bir türlü çıkamadım

biri vardı bağ yolunda yürüyen
elindeki de elimdeki gibi
ateş kusup duman üfleyen
tanıyordum onu
lakin bilmiyordum
o kimin oğlu
korkmuş o da mı kaçıyordu
yoksa katil birini mi arıyordu

beni görünce duraksadı
kargaş burgaş yüzüme baktı
nişan aldı sonra
peşi peşine tetiğe bastı
patlama olmadı
ses duyulmadı ama
sekiz kurşun geldi peşi peşine
karnımda sekiz delik açtı

vuruldum
ama acım olmadı
delik deşik oldum ya
damla kanım akmadı
lakin öleceksin dedi birisi
içimi korkular sardı

**
müebbetten korkmuş
kaçmıştım
ölüm peşimdeymiş
yakalandım
hapis mi ölüm mü derken
kan ter içinde uyandım

**
neyse ki rüyaymış
sahi değil yalanmış
biraz rahatladım...

//hayır mı şer mi, neye yorsak acaba... //

Tevfik Tekmen Ocak/2013/Lüleburgaz