AŞK; insanda doğuştan var olan bir duygu...Çünkü o aşk tende değil insanın ruhundadır , şüphesiz ki o duyguyu ruhumuzda var eden ALLAH taaladır...
Rivayet edilir ki; Allah taala bezm-i elestte gelmiş geçmiş bütün ruhlara "BEN SİZİN RABBİNİZ DEĞİLMİYİM" dediğinde , öyle hoş öyle tatlı bir nida duyduki ruhlarımız , işte o an Cenabı ALLAHIN o tatlı nidasına bütün ruhlar aşık olmuştur....İşte ruhumuzda bulunan aşkın geldiği yer ve var oluşu bu şekilde rivayet edilir...

Aslında ruhlar birçok ilime sahiptir; fakat ruhlar beden denen kafese girince dolayısıyla o ilimle ruhun arasına masiye giriyor ve herşeyi unutuyoruz ...Ancak insan, ruhunun hoşlandığı karşı cinsi görünce aşk ve buhranlı günler başlıyor...Çünkü gönül aşka düşünce ruh ervah alemindeki o aşık olduğu nidanın esintilerini hatırlamaya başlar bu yüzden aşk denen şey en son gelir teslimiyete yani kendini adamaya...Zaten ervah alemindede bütün ruhlar o tatlı nida karşısında teslim olup secdeye varmışlardır...Ve insanı şeytandan ayıran şey aşktır....Şeytanın herşeye kafası çalışır fakat onda aşk yoktur....

Neyse efendim özür olsun uzattım biraz...Demek istediğim o ki aşk olsunda yanında ne olursa olsun , hicranı da güzeldir ki, kainatta herşeyin zıttı vardır...Madem ki aşk var hasret var öyleyse vuslatta var....Selamlar , saygılarımla efendim....

ÜNSÜZ ŞAİR... tarafından 1/6/2013 12:01:17 AM zamanında düzenlenmiştir.