Bu şiir aslında tam olarak bana ait değildir. İki kişilik bir şiirdir. Şiir ilk hali ile Fatma Gülşen Eroğlu’na aittir. Seneler evvel bu sitede tanıştığım ve şiirlerini çok beğendiğim bir şairdi. Bu "Zaten" şiirin düzenlenirse çok daha güzel olacağını söylemiştim. Bunun üzerine şiirle ilgili çok derin ve faydalı tartışmalarımız olmuştu. Sonra ne oldu bilinmez düzenli şiirlerini yayınlayan bu şairimiz bir daha şiir yayınlamaz oldu. Umarım yüreğine sığdıramadığı o duygular yok olup gitmemiştir. Âcizane benim düzenlemem ve seslendirmemle "zaten" şiiri...

Şiiri İlk versiyonu:
içli bir musiki tınısnda zikreder firarım.
sesime eşlik eden nefesime
buseler konar sesizce.
ben dolmamış bir kırgün hesabını kırarım dizlerimde.
kırışımda kırılır dizlerim.
yalvarmaya meylederken lisanım
ellerim düşer kucağıma.
beşer aşka meyledip bükülen dudaklarım
aşkın sahibine yalvaramaz vuslat için.
boş bir salıvermişliktir bakışlarım.
ağlamalarım içimde huzmelendiğinden beri
geride kalan bir anının sakiliği eşliğinde
yudumlarım "zaten"leri.
yine de vazgeçemem bu teselli harf kümesinden:
"zaten"...
bir yerlerde hala çınlar mı sesim?
duyar mısın beni umulmazlarda?
için sızlar mı her sessizlikte?
yankıllarda döner misin ben dediğim sana?
sahi hiç bulabildin mi beni?
ya da boşver ey sevgili
ZATEN varolmayı ne zaman becerebilmiştik ki...

...
İçli bir musiki tınısında zikreder firarım.
Ruhsuz zaman yapraklarında an an bir can ararım.
Kin tutmuş uzanan matemi gençliğe hapis bir el,
Kapatır gözleri kalbinin utanma çekil ve gel.
Kastı var mı söyle sesime eşlik eden nefesime?
Kırılmadıkça dizlerim buseler konar sessizce.
Doğmamış bir kırgın hesabını yaparım, düşlerim.
Kır dediğin dizlerim, eğilir ve hissederim.
Ummadığın bir anda kırışımda kırılır dizlerin.
Ben cesaretsizim yalvarmaya meyleder lisanım
Duaya kalkan güçsüz ellerim düşer kucağıma.
Söyler beşer aşka meyledip bükülen dudaklarım,
Aşkın sahibine yeter yalvaramaz vuslat için.
Ağlamalarım içinde boğulduğumdan berri hep,
Geride kalan bir anın sakinliği eşliğinde,
Yudumlarım sıcaklığında demlenen zatenleri.
Yine de vazgeçemem bu teselli harf kümesinden.
Cümleler sıkılır, ses kısılır, “yaz” dirilir zaten.
Bir yerlerde hala çınlar mı sesim ey sevgili?
Duyar mısın sessizliğimi uzak umulmazlarda?
İçin sızlar mı her sessizlikte?
Yankılarda döner misin ben dediğim sana?
Sahi hiç bulabildin mi beni?
Ya da boş ver ey sevgili,
Zaten var olmayı ne zaman becerebilmiştik ki...