GÜLMEYİ BİLEMEDİM
Bir sevda düştü özüme çağladı yıllar yılı
Ümitsiz aşk yüreğimi dağladı yıllar yılı Matem tuttu hep karalar bağladı yıllar yılı Aktı gitti gözyaşlarım silmeyi bilemedim Ömrüm yaslı geçti benim gülmeyi bilemedim Seni delice sevmiştim henüz on beş yaşımda Kanım deli akıyordu kara sevda başımda Gündüz hayalimdeydin sen geceleri düşümde Kara sevda umman imiş dalmayı bilemedim Ömrüm yaslı geçti benim gülmeyi bilemedim Kader dedim boyun büktüm razı oldum kadere O da bana oyun etti hep düşürdü kedere Feryadım ayyuka çıktı ben ağladım ha bire Mutluluğu kaybettim de bulmayı bilemedim Ömrüm yaslı geçti benim gülmeyi bilemedim Ak düşse de saçlarıma yaram hala kanıyor Bu nasıl sevda imiş ki için-için yanıyor Ben unuttum desem bile kalbim seni anıyor Aşk bahçemi diken sardı yolmayı bilemedim Ömrüm yaslı geçti benim gülmeyi bilemedim Yaşım elliye dayandı artık kemale erdi Sevda mutluluk değil de bana acılar verdi Gül toplamak şöyle dursun ellerim diken derdi Dert/belayı şu başımdan savmayı bilemedim Ömrüm yaslı geçti benim gülmeyi bilemedim Adana 06.12.2006 |
saygılarımla
çok derin bir şiir.
acımsı ama sevgi dolu