DOKUNSAN AĞLARIMson gidişinin ardından yaşadıklarımı yazıyorum sabahı olmayan gecenin karanlığında yoruldu gözlerim kayan yıldızlarda gidişinle başladı yüreğimin kanaması kabuk tutan yaralarımın depreşmesi alevlerin ortasında bıraktı hasretin kanıyorum yanıyorum köz oldu küllerim yoruldum artık sensiz bu kaçıncı gecedir ismini hecelemekten bitab düştüğüm görseydin bu halimi dayanamazdı gözlerin senin de nemlenirdi belki de sızlardı yüreğin anlayamadım hala kabullenemedim bu ayrılığı sadece sen böyle istedin ve son verdin baş ucumda gülümseyen resmin yanımda gibisin ısıtıyor içimi nefesin dizlerinde başım gözlerim uykuya küs özlüyorum yine de bir tanem yaşıyorum seni sensiz seni incitmek kırmak değil di niyetim hele ağlatmak hiç değil ak gününü karaya çevirmek değil öyle anladın oysa bilmedin sanadır seslenişim ve ölümsüz sevgim sanadır aşkım sanadır özlemim çıkmazlardayım karanlıklardayım yokluğunla anılarımla baş başayım odamda öfke değil sitem değil söylediklerim hüsranla biten aşkımızın hüznüdür satırlarda boğuluyorum bitmeyen sigaramın dumanında bize bizden kalan o mum yarısına dudaklarımı gömüyor ve söndürüyorum yansaydı dilim demeseydim diyerek seyrindeyim yükselen dumanının sana benzemeyen mum kokusunda eriyorum gidiyorsun bakmadan arkana bir yudum suya hasret bırakıp yoksun kar beyazım yok sindirmeye çalışsam da sensizliği olmuyor bir tanem sensiz olmuyor yüreğimde sevgin bitmiyor. Refik 02.01.2013 Istanbul |