“ ANADOLUDA BİR KÖYDE DOĞDUM ”

Anadolu’da bir köyde doğdum
Her köy gibi kaderinin peşinde
Adının önemi yok
Bir birinin benzeri işte,

Ben Anadolu çocuğu gibi
Yazgısı hep aynı
Mehteran bölüğü sanki
Bir ileri iki geri,
Göç verir yoksul neferleri
Umutları hep aynı, kader gibi.

Anadolu’da bir köyde doğdum
Sabır ekilen tarlalarında
Hevesin kıtlığı yaşanır akşamında
Değişen nüfus, değişmeyen nadas
Umutlarla uzanır kör talihe
Sözler atalardan gelir aklına
Kendine düşen, Rabbine şükür.

Bir heves, bir hırs, kırar zincirini
Tarihe atar adet ve törelerini
Yadırgar yeniliği, yadırgar kendini
Evinden başlar değişime
Toprak damları çevirir kiremide
Traktörle tarih olur kara saban
Sürer bölük pörçük tarlalara
Adı değişir ama
Kader aynı kader,


Anadolu’da bir köyde doğdum
Akşamında yıldızlar kayan
Ümitsizliğine o yıldızda dilek tutan

Anadolu’ya sevdalıyım
Sevdalarım saklı çiğdemli tepelerinde
Islanırdım yürürken pervasızca aşka
Tütün sarardım gizli gizli utanarak

Ne sevdiğimi söyledim
Nede haykırabildim yalnızlıklara
Karanlık sisli akşamlara terk etim
Yadsıyarak sevda dolu yüreğimi
Bir meşe ağacının dibinde kaldı



Anadolu’da bir köyde doğdum
Bıraktım mahcup gençliğimi orda
Türkülere sardım dertlerimi acıyla
Hüzünle boğdum kederlerimi

Kaval sesiyle inleterek haykırdım
Gökyüzünde çınlasın diye ismini
Saymadığım saatlerde senelerce

Viran olup karıştın maziye
Ören yerine döndü bağrın döküntüyle
Ay tutarken yolunu sabaha
Ben senden uzaklarda yine yalnız
Aydınlık ufuklar doğar mı sende

Gurbet kuşlarıyla havalandım
Candan ciğerden sana sevdalandım
Yandıkça kor közlerle dağlandım
Sinsin ateşleriyle andım hayalini

Anadolu’da bir köyde doğdum
Akşamında yıldızlar kayan
Ümitsizliğine o yıldızda dilek tutan
Tutmayan dileklerde
Keder hep aynı keder


ARİF BARAN… (ARİFCE)

.
Üstadım kalemine ömrüne bereket hep aynı acı hep aynı sancı ne topragı doyuruyor nede ekmegi sarıp dengimizi çıkıyoruz gurbet ellere arada tek fark mesafe biri uzaga digeri dünyanın öbür ucuna kutladım selam ve dualarla saygılar naçizane sayfanıza bende kendi köyümü bıraktım affınıza sıgınarak

Anam babam eyvah derdi,
Çok çalıştı neyi verdi.
Kara talih verem derdi,
Neden böyle benim köyüm.

Bahçe ekip bostan bilmez,
Yeşil soğan zaten görmez.
Bir gün ola yüzü gülmez,
Neden böyle benim köyüm.

On beş sene çektim çile,
İnan muhtaç oldum kele.
Bende geldim gurbet ele,
Neden böyle benim köyüm.

Başlık aştı üç yüz bini,
DAMAD edip saldı beni.
Mahna bulup yaksam seni,
Neden böyle benim köyüm.



Anadolu işte o kadar olur başka olamaz,
Güzeldi dizeler severek haz alarak okudum,
Yüreğine kalemine sağlık...... Yürek sesin hep çağlasın........
Saygılar selamlar

Meşe bitmiş dağlarında.
Cılga uzun yolların da.
Geçilmiyor bellerin de.
Bu köy bizim köye benzer.

Ayran ile ekmek aşın.
Dertli durur yüce başın.
Karlar kalkmaz nice kışın.
Bu köy bizim köye benzer. (bozkır'ı)

anadolu köyleri hepsi bir birine benziyor
harab olmuş kimsesiz yalnız
eski günlerini arar yalnızlıktan dert yanar derdine derman yok

KUTLADIM YÜREGİNİZİN SESİNİ

ÇOK GÜZEL BİR ŞİİRDİ YÜREK BURKULDU
OKUDUKÇA KENDİ KÖYÜM AKLIMA GELDİ HAYALEN DOLŞATIM DAG DERE

Y

O kadar yerden yere vurma,
Çıkarmış senin gibi bir baba.
Diken olsa da batsa da eline ,
Gavurun gülünden güzeldir dikenim..

Tebrik ederim saygılarımla.

Anadolu'nun resmiydi...
Tebrikler Sayın Tınmaz..
Selâmetle..