H A Y A TAğaran saçlarıma un mu serpildi sandın, Hayat değirmeninde ömrümdü öğüttüğüm. Derdime dert ekleyip, ağlamamdan usandın, Çaresiz yüreğimde çileydi büyüttüğüm. Umutla tutunduğum hayallerimi yıktın. Çorak tarla mahsulü gibi özümü yaktın. Bir lokma verdiğinde bin kere başa kaktın. Yaşam defter “ben” kalem yaza yaza bittiğim. Karagözlü çocuklar verdim sana ne oldu? Onların da içleri türlü kederle doldu. Gonca gonca yüzleri bahar görmeden soldu. Düze çıktım dedikçe çamuruna battığım. Kader miydi, sen miydin, beni böyle inleten? Nağme nağme derdimi kurda, kuşa dinleten, El açıp da Rabbime “aman!” diye ünleten, Sakın dönme yüzünü yüreğimden attığım. 27.12.2012/ Emine UYSAL |