UZAKLARIN ALFABESİ
Avcıların menzilinden habersiz
Komşu bakışlarla koyulmuştuk yola Eğitilmiş sese alet etmişlerdi kelimeleri Renk vermez yalanlarla Ürkek bakışlarımızdan indiler,uçarı yüreğimize Eski yanlışlar kuluçkaya yatmıştı Haksız isteklerin kucağında Kıristal inançları götürdüler Gözyaşlarındaki korsan gemileri Şarkılarından kan damlıyordu kadehlerine Arsız mutlulukların Entrikaların sofrasındadır dünya Parıltılardaki inatçı günahlarla İsteklerinin görünmez uçurumlarına koşarken Dağınık tatların hüznünde Boğulacaklarının farkında değildiler Bu müzmin hastalar Ey bencil sevdalardaki zarar Ey bir birini bir cadde gibi geçen insanlar Yoksullaştı soluduğumuz hava Ve tutunamayacakları bir yaşam beklemekte çocuklarımızı Ve yanlış adreslerde kirlenmekte kin Ve yaşamak gurbettir Umulmadık ötelere akmakta zaman Nedir yok olan ölümlerle Yolların dilindedir uzakların alfabesi Bildiklerim hissettiklerimin kölesi Ben özgür tutuklanmalardayım mapussuz Ve hayat taşıdı beni yoksulluğun masumiyetine Arınmak oradadır. |