Kitabın DünyasıBir gün daha gurbet elde akşam oldu Sokaklara Pencereden bakıyordum Yağmur diye acı yağıyor gördüğüm her yere Dost dediğimden yollarıma gül yerine Pusular seriliyor,geleceğim yöne kurşunlar sıkılıyordu Bir an Bana benzeyen birini gördüm sokağımızdan geçen Durduğum pencereye bakıp gülümsüyordu Kalbim daha hızlı çarpıyor O geçen ben değildim dememe kalmadan Kanlar içinde serilmişti yerlere Can çekişiyordu Bir gece ben uyurken yatağımda Ne olduysa uyanıverdim sessiz dünyama Gözlerimi açan gördüğüm rüyanın parçasıydı Odam karanlıklar Ve elleri kanlı insanlar içindeydi Karanlığın içinden ışıl ışıl parlıyordu gözleri Belliydi dost dediklerim vuracaklardı beni Ben çok uzağım Kimse dokunamaz bana zannederken Meğer yanı başımda taşımışım yılanın başını Ellerimle okşamışım saçlarını Dudaklarımla yüceltmişim kalbimde Ne bilirdim boynuma sinsice dolanacağını Ne bilirdim beni Bir lokmada yutacağını Arkadaş denildimi sırt yaslanır Omuz omuza verilir sanırdım Yanılmışım, Bir gün bir kitap okurken dalmışım Sırtımı dönmüşüm dünyaya Gözlerimi yüreğimi ruhumu işlemişim Kitabın dünyasına Farketmemişim düşmanın geldiğini Arkamda duruyormuş meğer Ama yüzümü dönmediğim için vurmamış İşte düşmanın dediğin bu kadar mert Dost dediğim ise o kadar namert Hadi vurun dostlarım vurun Ben düşmanın attığı tüfekten değil Dostumun attığı sözden ölmüşüm zaten... yazar mehmet aküzüm |