Sukut, içimdeki canavarın haykırışı,
Zonklayan beynim, savaş meydanı dertlerimin.
Çilem, nefsimle ruhumun bitmeyen yarışı,
Ölüm çözümü, toprak mekanı dertlerimin.

Şu dalgalanan deniz, akıttığım gözyaşı,
Günah olan her şey, aç gözlü nefsimin aşı,
Öldürmekse imkansız, asla ezilmez başı,
İşte o, dizginlenmez Hakan’ı dertlerimin.

Sonsuzluk başlangıcı, sonu gelmeyen sonun,
Yoklukta varlık aslında, yaratığı O’nun
Aldanmayın içi boş dünya denen balonun
Gökteki bulutlarsa dumanı, dertlerimin.

Sevgi nasıl doğuyor içimde? Ya kin, nefret?
Ben miyim gerçekten, aynada gördüğüm suret?
Düşünce kandırmaca, akılsa boş mazeret,
Kafatasım kaynayan kazanı dertlerimin.

Benim değil bu vücut, benim değil bu kalıp
Ruhumdan arındırsam, atabilsem çıkarıp.
Oturup düşünsen, onunla baş başa kalıp,
Hele bir görsem neymiş mizanı dertlerimin.

Unut söyleme sözlerini kalsın içinde,
Bir dert ki çaresi dipsizliğin ta dibinde.
Beynimde homurtular, feryat, sitem dilimde
Bilinmez, anlaşılmaz lisanı dertlerimin.

Acaba ben miyim maskarası gülenlerin?
Dertleri ben miyim yoksa acı çekenlerin?
Yolda engel, sırtında yük müyüm sevenlerin?
Bunlar, rüyamda karabasanı dertlerimin.

Sağlam basabilmek yere, ne büyük meziyet,
Hak’tan yola çıkıp hakikati bulmak niyet,
O’na köle olup zincirlenmek de hürriyet,
Eğilmeyen boyunum, azmanı dertlerimin.

Ölmeden ölmek, hayattayken girmek mezara,
Mal, mülk, zenginlik içinde gelir mi nazara?
İmtihan için gönderdi Rabbim bu pazara
Zenginlik hırsı canı, cananı dertlerimin.

Ölüm hiç gelmeyecek mi sanırsın yanına?
Azrail kıymayacak mı sanırsın canına,
Gidicisin misafir geldin dünya hanına.
Kulağımdaki ses ölüm çanı dertlerimin.

M.F.K.
07/03/1987 Moda 02,22