HER YER KARANLIK
Her yer karanlık
Hava buz gibi, Dalgalar dövüyor sahili. Bir çırpınış, bir çığlık Tanıyorum, martıların sesini. Sahilde bir kahvedeyim Masam camın kenarında. Ufak bir yer burası, sade Küçük bir soba kurulu ortada. Çıtırtıyla yanıyor, sıcacık İnsanlar da sıcak geliyor bana. Köşede; yetmişine gelmiş ihtiyar Mırıldanıyor, "Yar yar" Bir çığlık atıyor Öbür masadaki yosma, Ardından bir küfür sallıyor Ayıptır söylemesi Bir başka oluyor Kadın sesinden dinlemesi. Her yer karanlık; Ve ben oturmuşum Bir masaya, bekliyorum. Çayımı karıştırmak bile Zor geliyor, üşeniyorum. Her yer karanlık; öyle bir yorgunluk var ki Omuzlarımda... Ne düşünebiliyorum, Ne yazabiliyorum. Yalnızca Seni seviyorum... M.F.K. 11/02/1986 |