TEFÖnce uzun havası dinlenir Çıplak dağlardan inen sevdalarımın … O vakit durur rüzgar Nefesimde üşür efelerin elleri ayakları Yüzleri yere düşmüş İçlerine dar gelen bin yürek Sessizliği bozarak niyetine girmiş bir haykırışla Çatırdatırlar kurak topraklarını İzmir”in. Tez vakitlerde gevelenmiş Un ufak aşk sözcükleri kalır dudak kenarlarında... ruhumun bucaklarında tutulur mutlak hesabı geçip giden sevda kervanlarının. Gün bittiği vakit güneş çöllerime düşer Elleri kıvrım kıvrım meşk kadınları uyanır geceye Yüzleri peçeli,peçeleri paralı Tef vurur ... Hayat bir kez daha yüzünü açar Sonrası bir harbele bir kıyamet Ay düştükten sonra rakıya Kaybolur… *ışın Ergüney"e teşekkür ederim. |
Selam ve saygılarım ile .