Kem talihim yâr olmadı bahtıma,
Bedenime kuru canım yük şimdi.
Kimler kimler dün bu gönül tahtıma,
Can atardı ok atıyor ok şimdi.


Yıllar aldı gözlerimin nurunu,
Yollar aldı dizlerimin ferini,
Eller aldı alnımızın terini,
Dağ devrilmiş akıl veren çok şimdi.


Riyâkarlar etrafımı sardılar,
Akıl almaz ne tuzaklar kurdular,
Dost görünüp sırtımızdan vurdular,
Gel de kula güvenerek bak şimdi.


Ektim biçtim emeklerim boş oldu ,
Yaz umdukça mevsimlerim kış oldu,
Çeke çeke kara bağrım taş oldu,
Murat denen şeye karnım tok şimdi.


Yazan kalem böyle yazmış yazıyı,
Çekmeyenler ne bile bu sızıyı,
Kurt pahayla tartmaz imiş kuzuyu,
Kaba güçtür bu mizanda hak şimdi.


KURTOĞLU’YUM neylesin bu fukara,
Kim bakıyor haysiyete vakara,
İlişkiler ilgiplenmiş çıkara,
Menfaatsiz selam veren yok şimdi.


Âşık Rifat KURTOĞLU
24 Temmuz 2012 Salı