Mahşeri kalabalıkta yalnızlıkGelen çok, aydınlık ufuklarda Bulutlar çökünce coğrafyaya Gidenler Ardında kalan izler Kimi; ağıt olacak türden acıdan katmer Kimisi; tebessüm olur dudakta ki sevgili Ve temelli göçenler Ardında tatlı bir anı Kış uykusunda kalan duygular Başka bahara kalan umut Ah! kuş olmak varmış ömrü kısa olsada Yaşayarak özgürce insan gibi Maviliklerden toprağa usulca süzülen… Ve kulakları sağır eden bir suskunluk Sebepsiz burulmalar Göğüs kafesinde çırpınan kuşun kanadında Ne olurdu? Sebepsiz, koşulsuz, sevgili adı alanlar Sevgiyi hak etselerdi her damlasında helalinden Yaşanır olsaydı şu kısacık ömürde Her şey! Bir avuç toprak olmadan önce… Ve sonunda; mahşeri kalabalıkta yalnızlık Us da; vefa fakiri zavallılar Yudum, yudum içilirler zakkum tadında Bir gülün zerafetinde kalamazmıydı acaba gül kılıklı dikenler Hey gidi insanlar, insancıklar Kimi kaşların çatılmasına vesile Kimileri ise dudaklardan sarkan tebessümde gonca gül… |