HASTANENİN ALT KATI
Sürekli topum düşüyor,merdivenlerden
Hastanenin alt katına Küçük cam açık kalmış Soyunuyor koca memeli hademe Sakine Bütün çocuklar üst üste görmek için Metin dayanamayıp gülünce,kaçışıyor mahallenin çocukları Sakine avaz avaz sinir içinde Timur siz de öyle olacaksınız kızsınız diyor büyüyünce Yüzünde pis bir gülümseme Jale herkes annesine benzer derken savunmasında Yüzünde gurur ve bir rahatlama Gözler Aynur a dönünce,Aynur çaresiz ağlamalarda Sürekli topum düşüyor,merdivenlerden Hastanenin alt katına Ve bir asansör iniyor rüyalarımda Dört diyorum dört dört dört binlerce defa Dinlemiyor ,iniyor illa sıfıra İşte ölülerin konduğu oda Koşar adım annemi arıyorum Koşar adım bütün ölüler arkamda Saçlarımı örüyor annem,ben okula gidiyorum Yine o odanın yanından koşarak Kalbim çıkacak gibi yerinden,mecburum ama Her yerde o odayı düşünüyorum ,her an ,her saat Görmek isteyince annemi Yanından geçmek zorunda olduğum oda sanki çagırıyor beni Annem yakın iki adım Ama annem çok uzak bana ( ANNEM SAĞLIKÇI OLDUĞU İÇİN ÇOCUKLUĞUM HASTANE LOJMANLARINDA GEÇTİ ANNEME GİTMEK İÇİN ÇEKMEK ZORUNDA OLDUĞUM KORKULARIM VARDI ONLARIN ANISINA VE ARKADAŞLARIMA) |
Duyguların keskinliği kaleme yansımış...
................................................... Saygı ve selamlar..